Andries en Anja zijn al ruim 20 jaar samen. Toen ze elkaar leerden kennen waren ze allebei dakloos. Maar samen kregen zij hun leven weer op de rails. Andries werd beroepsbrandweerman en Anja vond werk in de zorg. Een huisje, een goed inkomen en een kindje. Maar toen ging het mis.
Buurman
‘Het zonnetje scheen. Anja was met ons zoontje van twee, die in de box zat, in de tuin,’ vertelt Andries. ‘Toen begon een gestoorde buurman, die al vaker idioot gedrag had vertoond, ze ineens te bekogelen met stoeptegels. Het scheelde een haar of ze waren geraakt. Toen ik thuiskwam besloten we om direct te vertrekken. We hebben een paar spulletjes gepakt en gingen tijdelijk in een caravan wonen.’
Niet netjes
‘In het huis mochten we niet meer komen, maar onze spullen stonden er nog. Het lukte maar niet om ze daar weg te krijgen. Het gevolg was een huurschuld. En omdat we het huis niet netjes hadden achtergelaten kregen we een boete. Zo begonnen onze financiële problemen.’
Trieste situaties
‘Van de brandweer was ik intussen overgestapt naar de zorg. Had ik dat maar nooit gedaan. Het vak van brandweerman is adrenaline, actie. Maar in de zorg zag ik alleen maar trieste situaties waar ik niets aan kon doen. Ik kreeg een burn-out. Voor Anja was dat een moeilijke tijd. Zij werkte bij de post, in de thuiszorg en in de schoonmaak. Maar zij kreeg last van reuma, artrose en heel veel pijn. Ik raakte aan de drank. We belandden allebei in de WIA.’
Teveel betaalde toeslagen
‘En dan nog de teveel betaalde toeslagen. Na 3 jaar kregen we ineens bericht dat we van alles moesten terugbetalen. We kregen het niet voor elkaar, dat geef ik eerlijk toe. We hebben natuurlijk een rugzakje, we hebben een heel leven op straat achter de rug. We hebben allebei ADHD. Dat maakt het heel moeilijk om grip te krijgen op je leven. We moeten nu rondkomen van 70 euro in de week, met z’n drieën. Dat is moeilijk. Wij zijn blij met de voedselbank. Al is het niet de Schijf van Vijf, het scheelt toch twee dagen boodschappen halen.’
Een scheef oog
‘Door alle verhuizingen wonen we nu in een kleine gemeente. We merken wel dat mensen op je neerkijken als ze weten dat je bij de voedselbank loopt. Een tijdje terug hadden we een gratis abonnement voor de sportschool gewonnen, en dat heeft in de krant gestaan, dus dat weten ze ook allemaal. Zeker worden wij soms met een scheef oog bekeken, dat kan je niet ontlopen hier.’
Vrijwilligerswerk
‘Maar de vrijwilligers bij het uitdeelpunt zijn gezellig en ze maken ons aan het lachen. Soms krijg ik een knuffel, of een klein extraatje,’ vertelt Anja. Zij en Andries houden van dieren. Binnenkort gaan ze vrijwilligerswerk doen bij de kinderboerderij. Slangen, kippen en ezels verzorgen. Daar kijken ze naar uit.
