Meneer Croon is een vriendelijke, wat oudere man, die het prima vindt om wat te vertellen over zijn ervaringen bij de voedselbank. En hoe het voelt om van de voedselbank afhankelijk te zijn om genoeg te eten te hebben.
Nuttig
‘Ik doe er niet moeilijk over dat ik nu bij de voedselbank loop,’ vertelt hij. ‘Ik vind niet dat ik me hoef te schamen. Waarom? Ik heb van mijn vijftiende tot mijn zestigste gewerkt en mijn rug is totaal versleten. Ik heb mijn best gedaan, maar meer zit er gewoon niet in. Ik doe nog wel vrijwilligerswerk, want ik maak me graag nuttig. Bijvoorbeeld in het bejaardenhuis hier.’
Een kei in koken
Hij vindt dat het goed georganiseerd is hier bij de voedselbank. En de mensen zijn heel aardig. ‘Ik ken ze allemaal. Elke donderdag ben ik weer blij om ze te zien. En blij ook met wat ik krijg. Toevallig ben ik een kei in koken! Ik kan overal wat lekkers van maken. Soms krijgen we heel veel groenten, nou, kom maar op! Dat is goed voor je lichaam. Ik vind die pakketten prima.’
Een praatje en een geintje
‘Ik heb heel weinig geld om van rond te komen. Als de voedselbank er niet was, dan had ik het slecht. Maar nu kom ik net rond, en daar ben ik dankbaar voor. Als ik binnenkom is het een kletspraatje, een geintje, een kop koffie. Ik kijk er altijd naar uit. Ik sta er gelukkig niet alleen voor. Wat fijn dat dit er is!’
Boodschappenkar
Ondanks alles is meneer Croon een tevreden mens. ‘Mijn naam mag je gerust vermelden. Want zoals ik al zei, ik heb niks te verbergen en ik schaam me niet. Mijn naam is Croon. Op de foto wil ik niet, maar maak gerust een kiekje van mijn boodschappenkar!’
